تحلیل یائویی و رابطه اش با گی در دنیای واقعی

امروز میخوام راجع به یائویی و تفاوتش با صنعت هنری گی بگم. اول از همه اینو بگم که فوجوشی بودن من باعث نمیشه گی رو کاملا بفهمم و امیدوارم دوستایی که واقعا گی هستند ناراحت نشن از این که نمایش هنریِ نوع گرایش جنسی شون به نظر یه عده ای (فوجوشی ها) سکسی و جذاب محسوب میشه. به هیچ عنوان نمیخوام هویت هوموسکچوال و گی رو تقلیل بدم به یه صنعت یائویی که برای غالبا برای مخاطبین دختر و استرِیت تولید میشه. همین طور اعلام میکنم که متوجهم که کلیشه های یائویی که رابطه ی گی رو به شکل یه نفر فاعل و یه نفر مفعول نشون میدن کامل نیستند. حالا که این اعلامیه رو گفتم میخوام شروع کنم که تفاوت هایی که بین حقیقت گی بودن با نمایشی که تو یائویی هست رو روشن کنم. 

• اول از همه اینو بگم که صنعت یائویی معمولا برای مخاطبین دختر تولید میشه. به تبعش، بخش های رمانتیک رابطه، معمولا خیلی مبالغه میشه و اکثر یائویی هایی که برای سنین کم تولید میشن آلت جنسی رو حتی توی تصویرگری از سکس سانسور میکنند. ولی البته یائویی هایی هم هستند (مثل یائویی کایوتی که تو همین وبلاگ قرارش دادم) که کمتر سانسور میکنند و صحنه های جنسی بیشتری دارند. اما در کل، مخاطبین مورد نظرِ یائویی اکثراً دختر هستند.

تخیل یه فوجوشی 

• دیگه این که، اگه دقت کرده باشین معمولا یائویی ها این امر که یه رابطه ی جنسی بین پسر و پسر باشه رو به شدت عجیب میدونن. مثلا توی دیالوگ ها، تو چندین و چند یائویی دیده م که میگن: «اوه اون پسره! چطور ممکنه این جوری به یه پسر برانگیخته بشم.» واسه همین هم اکثرا پسرهایی که تو یائویی هستند یا کاملاً گی نیستند یا به گی بودن خودشون مطمئن نیستند و طوری راجع به سکس با یه پسر دیگه صحبت میکنند انگار تا حالا به هویت جنسی شون فکر نکرده ند. خیلی وقت ها هم، مثلا توی مانهوای Killing Stalking  شخصیت پسر غالب (سانگ وو) دیالوگ داره که «سکس با پسر چندش آوره». این یکی دیگه خیلی عجیبه چون خود سانگ وو با یون بام که پسره سکس داره. ولی ذهنیتی که می سازه اینه که به مخاطب میگه تصور کنید که سکس گی عجیبه.

Killing Stalking

 که واقعا عجیب نیست. من به شخصه خیلی از این بخش از کلیشه های یائویی بدم میاد که قضیه رو لاپوشونی میکنند یا خودشون رو همجنسگرا به حساب نمی آرند. اما میخوام بگم یکی از تفاوت هایی که یائویی داره با صنعتی که مختص مخاطب گی باشه، همین انکارِ گی بودنه.

• حالا برای مخاطبین هوموسکچوال دختر هم یائویی اونقدرا نسبت به لزبین بودن باز و پذیرا نیست. یکی از مشکلاتی که یائویی برای مخاطبین لزبین ایجاد میکنه اینه که شخصیت های زن خیلی وقت ها «اضافی و بی مصرف» نشون داده میشن. البته این بخشش بیشتر به خاطر اینه که رابطه ی پسرها مسئله ی اصلی داستان هستش و به تبعش یه دختر تو رابطه ی گی وجود نداره. اما مثلا مانگای Finder Series  که یکی از مانگاهای محبوب خودم هستش، شخصیت های زن رو کاملا حاشیه ای و بی اهمیت نشون میده. خیلی وقت ها هم تو مانگاهای یائویی پسری هستش که درگیر یه دوست دختر خیلی رواعصابه و میخواد با یه پسر دیگه بخوابه بلکه بتونه از شر این دوست دخترش راحت بشه! این قضیه برای مخاطبین هوموسکچوال دختر کمی مشکل برانگیزه. هرچند خیلی از لزبین ها یائویی میخونند و دوستش دارند، به نظرم این بخش از یائویی نقطه ضعف محسوب میشه و تحقیرآمیزه. 

• دیگری اینه که رابطه ی گی ای که اکثر یائویی ها نشون میدن، رابطه ی بین یک مرد بالغ (فاعل) و یه پسر نوجوون  (مفعول) هستش. وارد سردرگمی عجیبی که تو فرهنگ ایرانی راجع به بچه بازی و «اوبی» بودن و معادلسازیش با گی بودن هست نمیشم چون به نظرم این بحث مال یه موقع دیگه س و به شدت مشکلزاست. اما وقتی به یائویی نگاه میکنیم اکثر روابط بین یه مرد بالغ و یه پسر نابالغ (بدون ریش و سبیل و با سن کم) هستش. این قضیه  با صنعت هنری گی در تضاده چون فقط یه بخش کوچیکی از رابطه گی رو نشون میده. اولا که خیلی وقت ها مردهای هوموسکچوال به صورت فاعل و مفعول خلاصه نمیشن، و vers هستند که یعنی جفت عمل دخول و داخل شدن رو انجام میدن. بنابراین این که یه نفر از رابطه هست که فقط مفعوله و یه نفر از رابطه هست که فقط فاعله تمامیت گی بودن رو نشون نمیده. 

Finder Series

• مشکل دیگه سن و سال شخصیت ها تو یائویی هستش. توی یائویی ها سن و سال مفعول اکثرا کمتر از فاعله درحالی که تو واقعیت روابط گی این موضوع ممکنه هزاران شکل و سن داشته باشه. من راستش فرضیه م اینه که یائویی ها روابط رو این شکلی نشون میدن چون درواقع از مدل هتروسکچوال زن و شوهر استفاده میکنن که به تجربه ی مخاطب دختر نزدیک تره. (البته خب دختر های هتروسکچوالی هم هستند که با دیلدو دخول انجام میدن (میسترس ها مثلا) و شاید حتی سن بیشتری هم از پسر توی رابطه دارند ولی خب قبول کنید که ذهنیت غالب ما از زن و شوهر اینه که مرد سنش کمی بیشتر باشه و مرد کسیه که دخول رو انجام میده.) بنابراین یائویی تو نمایش شکل های مختلف رابطه ی گی ناکامله و حتی گی بودن رو خیلی وقت ها انکار میکنه.

God's Own Country (film)

خب با این حساب یائویی اون جورها که فک میکردیم راجع به گی های واقعی نیست. یائویی فقط یه جور نمایش هنری از رابطه ی جنسی بین دو پسره که معمولا توسط تصویرگرهای خانوم و برای مخاطبین خانوم تولید میشه. اما این به این معنی نیست که تصویرگرهای گیِ یائویی وجود ندارند یا گی ها نمیتونند از یائویی لذت ببرند! اتفاقا یه تعداد از دوستای گی من از یائویی خیلی هم خوششون میومد و به نظرشون نمایش انسانی  و دوست داشتنی ای از رابطه ی گی ای بود که توی ایران انقدر سیاهنمایی میشه. یائویی و فوجوشی ها رابطه ی بین دوپسر رو زیبا می بینند و همین خودش میتونه راهگشای آزادی های بیشتری توی جامعه برای گی هایی باشه که از حقوق انسانی خودشون محروم شده ند. اکثر مردهای استریت تو ایران رابطه ی دو پسر رو ننگ آور و زشت فرض میکنند. تعداد همجنسگراهای واقعی تو کل جمعیت کشورها اونقدر نیست (شاید نزدیک سه درصد) و واسه همین هم این مسئولیت بقیه ی مردم جامعه ست که حقوق اونا رو هم در نظر بگیرند و به گرایششون احترام بذارند. به نظرم فوجوشی ها با توجه به تعداد زیادشون میتونن حامی این قضیه باشند.

اما نکته ای که میخوام بگم اینه که به خیلی وقت ها چون فوجوشی ها فقط نمایش رابطه ی گی رو از طریق یائویی ها می بینند، از چند و چون دقیق روابط هوموسکچوال اطلاعات کافی ندارند و باید خیلی مواظب باشند که با جنسی-نگری به گرایش گی، گی ها رو نرنجونند. چون اشتباه کردن گی بودن که یه بخش از هویت یک انسانه با «واییی چه سکسییی» ممکنه برای گی های واقعی آزاردهنده باشه. همین طور کلیشه هایی که توی یائویی راجع به فاعل بودن و مفعول بودن هست، واقعیتِ گی نیست و امیدوارم اگه با یه فرد گی صحبت میکنید این رو در نظر داشته باشید.

با آرزوی یه دنیای آزادتر  😉